Κάπως έτσι...

Κάπως έτσι...

Σήμερα μια βροχερή,περίεργη ημέρα πήρα την απόφαση να ξεκινήσω να γράφω. Πριν κάποια χρόνια θα έβρισκα ένα κοριτσίστικο τετράδιο (σαν αυτά τα παλιά που είχαμε στα παιδικά μας χρόνια) ένα ωραίο μαρκαδόρο και θα βυθιζόμουν στην χαρά της περιπέτειας που λέγεται ημερολόγιο. Μα τώρα όλα είναι διαφορετικά. Δεν είμαι παιδί πια και τίποτα μα τίποτα δεν είναι ίδιο με τα χρόνια τα παλιά.Ίδια παραμένει η ανάγκη μου για επικοινωνία και έκφραση ίσως με διαφορετικό τρόπο.Ίσως κάποιος θα μπορούσε να το ερμηνεύσει σαν μια βαθύτερη εσωτερική ανάγκη, ένα ταξίδι αυτοανακάλυψης και ένα τρόπο πνευματικής βελτίωσης.