Ψυχική υγεία είναι...

παραλία Αγ. Προκοπίου, Νάξος

(φωτογραφία, Μαρία Τσακωνιάτη)

Να ξυπνάς το πρωί χωρίς ξυπνητήρι και η πρώτη σου σκέψη να μην είναι «ΖΩ;»

Να σηκώνεσαι από το κρεβάτι σίγουρος ότι το πρώτο πράγμα που θα δεις είναι ο καθρέφτης της αλήθειας.

Ν’ ανοίγεις το παράθυρο να μπει ο ήλιος, το σύννεφο, η βροχή, ο παγωμένος αέρας, τα φύλλα της μουριάς, το τραγούδι των περαστικών, το κομπρεσέρ του συνεργείου του δήμου κι η σκόνη ακόμα, χωρίς να σου φτιάχνει (ή να σου χαλάει) αυτό τη διάθεση.

Να τρέχει το νερό πάνω σου, όχι για να σε καθαρίσει, μα να σου θυμίσει.

Να βγαίνεις στο δρόμο και να λες καλημέρα. Και να είναι σίγουρο ότι εσύ θα το ακούσεις.

Να φτάνεις στο σχολείο, στη δουλειά, στη θάλασσα, στο βουνό και να κολυμπάς μαθαίνοντας, να διδάσκεις γνωρίζοντας, να μαθαίνεις δουλεύοντας, να αγναντεύεις τη γνώση, το κύμα, έναν πίνακα, ένα δέντρο γεμάτο βιβλία, έναν τοίχο γεμάτο δέντρα ένα χωράφι γεμάτο λέξεις που μοιάζει με έργο του Βαν Γκογκ.

Να κοιτάς τον ουρανό και να ταξιδεύεις, να σβήνεις το φως και να βλέπεις τους αόρατους, ν’ ανάβεις τη λάμπα και να μη βλέπεις τους συμβατικούς και την ασχήμια.

Να μη φοβάσαι τον χρόνο, τα λεπτά, τις ώρες, τους μήνες. Να έχεις το δικό σου ημερολόγιο χωρίς Δευτέρες και Φεβρουάριους, το δικό σου ρολόι χωρίς δείκτες και μεσάνυχτα.

Να αγαπάς, να αγαπάς, να αγαπάς τον άλλο. Έτσι, μόνο, εξαφανίζεις τον εγωισμό.

Να ξέρεις τι δίνεις, μα πάνω απ’ όλα να ξέρεις τι παίρνεις.

Να ξαπλώνεις το βράδυ για να κοιμηθείς σίγουρος ότι το μαξιλάρι σου θα παίξει Σοπέν, το σεντόνι είναι το Αιγαίο και στα όνειρά σου έρχονται μόνο αγαπημένοι.

Να μη μετανιώνεις για το «ναι» που είπες ή για το «όχι» που αρνήθηκες.

Να θυμάσαι ό,τι θέλουν οι άλλοι να ξεχάσεις.

Να λες στη μνήμη σου συχνά «ευχαριστώ» και σπάνια «γιατί».

Να μη δειλιάζεις να χωθείς στη στοά του υποσυνείδητου για να κυνηγήσεις το ασυνείδητό σου. Η συνείδηση θα προσπαθήσει να σε ξεγελάσει.

Υ.Γ. Συνείδηση; Να δω στο δικό μου λεξικό τι σημαίνει!


 Μηνάς  Βιντιάδης, Δημοσιογράφος – Συγγραφέας