Χρόνια μας πολλά μαμά!

           Αγαπημένη μου μαμά,

εγώ και εσύ μαζί ανεβαίνουμε τις ανηφόρες της ζωής,

ξεδιψάμε στα δροσερά νερά, ατενίζουμε το γαλάζιο της θάλασσας

και το απέραντο του ουρανού, ξαποστένουμε στα ξέφωτα,

μοιραζόμαστε χαρές και πίκρες, αγωνίες και προβληματισμούς.

Σε ευχαριστώ για όλα, όσα με έμαθες και θα με  μάθεις ακόμα

και για όλα όσα  έκανες, κάνεις και θα κάνεις για εμάς.

                  Χρόνια μας πολλά μαμά  !

Δέκα πράγματα που έμαθα για την αγάπη...

Ένας συγκινητικός ύμνος στη ζωή, μια μοναδική ιστορία για την αγάπη που μπορεί να χάσει και να ξαναβρεί κανείς, για την αίσθηση ότι δεν έχεις ρίζες, για την επιστροφή στο σπίτι και τους ισχυρούς, άρρηκτους δεσμούς. Μια ιστορία για τους πατέρες και τις κόρες όλου του κόσμου.

Η Άλις επιστρέφει στο Λονδίνο από ένα πολύμηνο ταξίδι στο εξωτερικό… Πληροφορείται πολύ αργά ότι ο πατέρας της πεθαίνει και φτάνει στο πατρικό της λίγο πριν τον... θάνατό του για να του πει το τελευταίο αντίο.

Ο Ντάνιελ είναι άστεγος τα τελευταία τριάντα χρόνια, αλλά νιώθει περισσότερο σπίτι του τους δρόμους του Λονδίνου παρά τους τέσσερις τοίχους ενός σπιτιού. Ψάχνει κάθε μέρα την κόρη του, την κόρη που δεν έχει καταφέρει να γνωρίσει. Μέχρι τώρα…

Με αφορμή την αδιάκοπη περιπλάνηση του Ντάνιελ, αλλά και τις τάσεις φυγής της Άλις, που προσπαθεί να αντιμετωπίσει το πένθος και τον πόνο της κινούμενη στην πόλη όπου μεγάλωσε, η συγγραφέας ξεδιπλώνει την ιστορία μέσα από τα μάτια δύο εντελώς διαφορετικών ανθρώπων: μιας κοπέλας που έχει μεγαλώσει στα ακριβά προάστια κι ενός αστέγου που ζει καθημερινά στους δρόμους της μεγαλούπολης ελπίζοντας να συναντήσει τη χαμένη του κόρη.

Ένας συγκινητικός ύμνος στη ζωή, μια μοναδική ιστορία για την αγάπη που μπορεί να χάσει και να ξαναβρεί κανείς, για την αίσθηση ότι δεν έχεις ρίζες, για την επιστροφή στο σπίτι και τους ισχυρούς, άρρηκτους δεσμούς. Μια ιστορία για τους πατέρες και τις κόρες όλου του κόσμου.


Η Sarah Butler γεννήθηκε το 1978 στο Μάντσεστερ και ζει στο Λονδίνο. Είναι υπεύθυνη μιας εταιρείας συμβούλων που ασχολείται με την ανάπτυξη λογοτεχνικών και καλλιτεχνικών έργων τα οποία εξετάζουν με κριτική ματιά τη σχέση του ανθρώπου με τον περιβάλλοντα χώρο. Έχει διδάξει δημιουργική γραφή στο Βρετανικό Συμβούλιο της Κουάλα Λουμπούρ. Τo Δέκα πράγματα που έμαθα για την αγάπη είναι το πρώτο της μυθιστόρημα, το οποίο έχει ήδη εκδοθεί –ή θα εκδοθεί σύντομα– σε δώδεκα γλώσσες.


ΔΕΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΜΑΘΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ
Κατηγορία βιβλίου: Λογοτεχνία
Συγγραφέας: Sarah Butler
Μετάφραση: Χριστίνα Σωτηροπούλου

Ένα βιβλίο που διάβασα πρόσφατα

                                                   

 

Το "ΠάσΠορτ" περιγράφει την αληθινή περιπέτεια της ηρωίδας και συγγραφέα του: διαπραγματεύεται ανεπανάληπτα το πώς μια ιατρική διάγνωση, ενώ αρχικά σε οδηγεί σε απόγνωση, προσφέρει τελικά επίγνωση και μπορεί να σου αλλάξει για πάντα τη ζωή.

Ακριβώς γι' αυτό η συγγραφέας ονομάζει την εμπειρία που αφηγείται στο "ΠάσΠορτ" περιπέτεια:
"Τη λέξη "περιπέτεια" πάντα τη φανταζόμουν να περιπλανιέται φορώντας μποτάκια, ίσως γιατί μου θύμιζε προσκόπους στο δάσος να μαζεύουν ξύλα για να ανάψουν φωτιά. Όταν την έβρισκα χωμένη σε νοήματα σοβαρά, στενοχωριόμουν, λες και ασφυκτιούσε. Δυσφόρησα πολύ, λοιπόν, όταν γιατροί, γνωστοί και φίλοι άρχισαν να μιλούν για την "περιπέτεια" της υγείας μου, επιχειρώντας να της βγάλουν τα μποτάκια και να της φορέσουν παντόφλες.

Το επόμενο διάστημα περιπλανήθηκα πολύ, πότε με τις παντόφλες στους διαδρόμους του νοσοκομείου κρατώντας το σταντ του ορού και πότε με τα μποτάκια στην εξοχή κρατώντας το τιμόνι του ποδηλάτου μου.

Θέλησα να γράψω για την περιπλάνηση αυτή, για τις σκέψεις που γέννησε και τις αλλαγές που έφερε στη ζωή μου. Αποτύπωσα τα περιστατικά όπως έγιναν, τους διαλόγους όπως ειπώθηκαν και τους ανθρώπους με τα πραγματικά τους ονόματα. Κι όταν τελείωσα - αφού δεν ήταν μυθιστόρημα - αναρωτήθηκα τι βιβλίο έγραψα. Ο χαρακτηρισμός χρονικό μου φαινόταν πομπώδης και η λέξη μαρτυρία στεγνή.

Ώσπου κάπου διάβασα ότι ο Αριστοτέλης, στην "Ποιητική", ορίζει τη λέξη "περιπέτεια" ως την αλλαγή μιας κατάστασης στην αντίθετή της. Τότε, μέσα από συνειρμούς και αναμνήσεις, "είδα" τον εαυτό μου στο τρομακτικό δάσος της αρρώστιας να προσπαθεί να συντηρήσει μια φωτιά κι αυτούς που μ' αγαπούν να της προσθέτουν προσανάμματα για να φουντώσει, να διώξει το φόβο και το σκοτάδι και να φωτίσει μερικές απλές, αλλά πολύ παρηγορητικές αλήθειες. Και κατάλαβα ότι, με τη βοήθειά τους, ξεκινώντας από μια αρρώστια κατέληξα να νιώθω ακριβώς το αντίθετο - πιο υγιής και συντροφευμένη από ποτέ. Έτσι, κάτω από τον τίτλο του βιβλίου σημείωσα: μια αληθινή περιπέτεια. Αφού ο Αριστοτέλης συμφωνεί, ποια είμαι εγώ που θα διαφωνήσω;"

http://www.biblionet.gr/book/176698

Κατεβάστε το ποτήρι...

Oι φοιτητές παρακολουθούσαν με μεγάλο ενδιαφέρον το μάθημα για τη διαχείριση του άγχους, όταν ο καθηγητής έπιασε ένα ποτήρι και το
σήκωσε ψηλά. Όλοι φαντάστηκαν ότι θα έκανε τη γνωστή ερώτηση: «Είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο;».

Αντ' αυτού, με ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπό, ρώτησε: «Πόσο βαρύ είναι αυτό το ποτήρι με το νερό;»
Οι απαντήσεις που έδωσαν οι φοιτητές κυμάνθηκαν από 200 μέχρι 600 γραμμάρια.

Όμως ο καθηγητής διαφώνησε:
Το απόλυτο βάρος δεν έχει σημασία. Εξαρτάται από το πόση ώρα κρατάω το ποτήρι. Αν το κρατάω ψηλά για ένα λεπτό, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
Αν το κρατήσω έτσι για μια ώρα, θα αρχίσει να πονάει το χέρι μου. Αν το κρατήσω για μια μέρα, το χέρι μου θα μουδιάσει και θα παραλύσει. Σε κάθε περίπτωση, το βάρος του ποτηριού δεν αλλάζει, αλλάόσο περισσότερο το κρατώ τόσο βαρύτερο γίνεται.
Και συνέχισε ο καθηγητής:
Το στρες, οι ανησυχίες και τα προβλήματα της ζωής είναι σαν το ποτήρι του νερού. Αν τα σκεφτείτε τα για λίγο, δεν πειράζει. Αν τα σκέφτεστε για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, θα αρχίσουν να σας πληγώνουν. Και αν σας προβληματίζουν όλη την ημέρα, στο τέλος θα σας παραλύσουν και θα νιώσετε ανίκανοι να κάνετε οτιδήποτε.
Είναι σημαντικό να θυμόσαστε να χαλαρώνετε και να διώχνετε το στρες.
Μην κουβαλάτε τα προβλήματα μαζί σας μέχρι το βράδυ, ακόμα και τη νύχτα.

Μη ξεχνάτε να κατεβάζετε το ποτήρι

Το σώμα φωνάζει αυτό... που σωπαίνει το στόμα

 

 

Ασκήσεις αυτοεκτίμησης

Σύμφωνα με τους ειδικούς η έλλειψη αυτοεκτίμησης δεν μας αφήνει να αγαπήσουμε τη ζωή και τους άλλους. Κι αυτό γιατί όταν δεν εκτιμάμε τον εαυτό μας δεν τον αγαπάμε. Τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν τον φροντίζουμε, δεν τον συγχωρούμε, δεν του αναγνωρίζουμε το δικαίωμα να εκφράζεται ελεύθερα και να λέει αυτό που νιώθει. Πώς όμως μπορούμε να αγαπήσουμε τον εαυτό μας; Μια καλή αρχή είναι αναζητώντας τους παράγοντες εκείνους που μπλοκάρουν την αυτοεκτίμησή μας και την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Οι τρεις ασκήσεις που ακολουθούν θα σε βοηθήσουν πολύ.

Άσκηση Πρώτη -Βρες τι σε εμποδίζει να εξελιχθείς. Σε ένα χαρτί γράψε τις παρακάτω φράσεις και συμπλήρωσέ τις. 1. Αν θέλω να είμαι πιο ευτυχισμένος χρειάζεται να…. 2. Αν αποδεχτώ τους φόβους μου, θα γίνω πιο… 3. Το να είμαι υπεύθυνος για τον εαυτό μου σημαίνει…. Να απαντάς αυθόρμητα στις ερωτήσεις, χωρίς πολλή σκέψη. Οι πρώτες λέξεις που σου έρχονται στο μυαλό είναι και οι πιο αληθινές γιατί πηγάζουν κατευθείαν από το υποσυνείδητο χωρίς να περνάνε από το φίλτρο της λογικής σου. Κάνε καθημερινά την ίδια άσκηση για μια εβδομάδα γιατί η επανάληψη βοηθάει το υποσυνείδητο να αντιμετωπίσει οτιδήποτε βρίσκει «ενοχλητικό» με αποτέλεσμα να βάζει τα άσχημα «κάτω από το χαλί».

Άσκηση Δεύτερη -Σε ένα χαρτί γράψε τους φόβους σου και τα απραγματοποίητα όνειρά σου. 1. Αποδέχομαι τον κίνδυνο της αποτυχίας 2. Εκφράζω τον αληθινό μου εαυτό. 3. Μπορώ να λέω «όχι» χωρίς να γίνομαι επιθετικός. 4. Κάνω αυτό που νομίζω σωστό χωρίς να δικαιολογούμαι στον εαυτό μου και στους άλλους. Η καθημερινή επανάληψη των παραπάνω φράσεων θα σε βοηθήσει να αγαπήσεις τον εαυτό σου, να δείξεις εμπιστοσύνη στους άλλους και να νιώσεις τι είναι αυτό που χρειάζεσαι πραγματικά στη ζωή.

Άσκηση Τρίτη -Υπάρχουν φορές που δεν νιώθουμε καλά χωρίς να ξέρουμε τι ακριβώς μας φταίει. Όμως σύμφωνα με τους ειδικούς πίσω από ένα συναίσθημα που μας κάνει να νιώθουμε άσχημα, κρύβεται μια σκέψη ή μια συμπεριφορά που δεν μπορούμε να εντοπίσουμε. Αν κάθε φορά που νιώθεις δυσάρεστα κάνεις την ακόλουθη άσκηση θα βρεις τον λόγο που νιώθεις έτσι και θα μπορέσεις να τον αντιμετωπίσεις. - Προσπάθησε να εντοπίσεις τη δυσάρεστη σκέψη που κρύβεται πίσω από το συναίσθημά σου. - Σημείωσέ την σε ένα χαρτί ή μοιράσου την με ένα αγαπημένο σου πρόσωπο - Αφού εντοπίσεις τη σκέψη που έκανες τοποθέτησέ τη «στο μικροσκόπιο» και κάνε τις ακόλουθες ερωτήσεις:
1. Είμαι σίγουρος ότι η συγκεκριμένη σκέψη έχει βάση; Είναι αληθινή; Κι αν ναι, τι αποδείξεις έχεις γι αυτό;
2. Πώς με κάνει να αισθάνομαι η σκέψη αυτή; (γράψε με λεπτομέρεια κάθε συναίσθημά που νιώθεις)
3. Πώς θα ένιωθα αν δεν υπήρχε αυτή η σκέψη; (φαντάσου πως δεν υπάρχει αυτή η σκέψη πια, και αντικατάστησέ την με μια ευχάριστη. Πώς νιώθεις τώρα; Πόσο άλλαξε η διάθεσή σου;



πηγή:  ΑNIMA
 

Ευαισθησία: πλεονέκτημα ή μειονέκτημα, δύναμη ή αδυναμία;