Χρόνια μας πολλά μαμά!

           Αγαπημένη μου μαμά,

εγώ και εσύ μαζί ανεβαίνουμε τις ανηφόρες της ζωής,

ξεδιψάμε στα δροσερά νερά, ατενίζουμε το γαλάζιο της θάλασσας

και το απέραντο του ουρανού, ξαποστένουμε στα ξέφωτα,

μοιραζόμαστε χαρές και πίκρες, αγωνίες και προβληματισμούς.

Σε ευχαριστώ για όλα, όσα με έμαθες και θα με  μάθεις ακόμα

και για όλα όσα  έκανες, κάνεις και θα κάνεις για εμάς.

                  Χρόνια μας πολλά μαμά  !

Δέκα πράγματα που έμαθα για την αγάπη...

Ένας συγκινητικός ύμνος στη ζωή, μια μοναδική ιστορία για την αγάπη που μπορεί να χάσει και να ξαναβρεί κανείς, για την αίσθηση ότι δεν έχεις ρίζες, για την επιστροφή στο σπίτι και τους ισχυρούς, άρρηκτους δεσμούς. Μια ιστορία για τους πατέρες και τις κόρες όλου του κόσμου.

Η Άλις επιστρέφει στο Λονδίνο από ένα πολύμηνο ταξίδι στο εξωτερικό… Πληροφορείται πολύ αργά ότι ο πατέρας της πεθαίνει και φτάνει στο πατρικό της λίγο πριν τον... θάνατό του για να του πει το τελευταίο αντίο.

Ο Ντάνιελ είναι άστεγος τα τελευταία τριάντα χρόνια, αλλά νιώθει περισσότερο σπίτι του τους δρόμους του Λονδίνου παρά τους τέσσερις τοίχους ενός σπιτιού. Ψάχνει κάθε μέρα την κόρη του, την κόρη που δεν έχει καταφέρει να γνωρίσει. Μέχρι τώρα…

Με αφορμή την αδιάκοπη περιπλάνηση του Ντάνιελ, αλλά και τις τάσεις φυγής της Άλις, που προσπαθεί να αντιμετωπίσει το πένθος και τον πόνο της κινούμενη στην πόλη όπου μεγάλωσε, η συγγραφέας ξεδιπλώνει την ιστορία μέσα από τα μάτια δύο εντελώς διαφορετικών ανθρώπων: μιας κοπέλας που έχει μεγαλώσει στα ακριβά προάστια κι ενός αστέγου που ζει καθημερινά στους δρόμους της μεγαλούπολης ελπίζοντας να συναντήσει τη χαμένη του κόρη.

Ένας συγκινητικός ύμνος στη ζωή, μια μοναδική ιστορία για την αγάπη που μπορεί να χάσει και να ξαναβρεί κανείς, για την αίσθηση ότι δεν έχεις ρίζες, για την επιστροφή στο σπίτι και τους ισχυρούς, άρρηκτους δεσμούς. Μια ιστορία για τους πατέρες και τις κόρες όλου του κόσμου.


Η Sarah Butler γεννήθηκε το 1978 στο Μάντσεστερ και ζει στο Λονδίνο. Είναι υπεύθυνη μιας εταιρείας συμβούλων που ασχολείται με την ανάπτυξη λογοτεχνικών και καλλιτεχνικών έργων τα οποία εξετάζουν με κριτική ματιά τη σχέση του ανθρώπου με τον περιβάλλοντα χώρο. Έχει διδάξει δημιουργική γραφή στο Βρετανικό Συμβούλιο της Κουάλα Λουμπούρ. Τo Δέκα πράγματα που έμαθα για την αγάπη είναι το πρώτο της μυθιστόρημα, το οποίο έχει ήδη εκδοθεί –ή θα εκδοθεί σύντομα– σε δώδεκα γλώσσες.


ΔΕΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΜΑΘΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ
Κατηγορία βιβλίου: Λογοτεχνία
Συγγραφέας: Sarah Butler
Μετάφραση: Χριστίνα Σωτηροπούλου

Ένα βιβλίο που διάβασα πρόσφατα

                                                   

 

Το "ΠάσΠορτ" περιγράφει την αληθινή περιπέτεια της ηρωίδας και συγγραφέα του: διαπραγματεύεται ανεπανάληπτα το πώς μια ιατρική διάγνωση, ενώ αρχικά σε οδηγεί σε απόγνωση, προσφέρει τελικά επίγνωση και μπορεί να σου αλλάξει για πάντα τη ζωή.

Ακριβώς γι' αυτό η συγγραφέας ονομάζει την εμπειρία που αφηγείται στο "ΠάσΠορτ" περιπέτεια:
"Τη λέξη "περιπέτεια" πάντα τη φανταζόμουν να περιπλανιέται φορώντας μποτάκια, ίσως γιατί μου θύμιζε προσκόπους στο δάσος να μαζεύουν ξύλα για να ανάψουν φωτιά. Όταν την έβρισκα χωμένη σε νοήματα σοβαρά, στενοχωριόμουν, λες και ασφυκτιούσε. Δυσφόρησα πολύ, λοιπόν, όταν γιατροί, γνωστοί και φίλοι άρχισαν να μιλούν για την "περιπέτεια" της υγείας μου, επιχειρώντας να της βγάλουν τα μποτάκια και να της φορέσουν παντόφλες.

Το επόμενο διάστημα περιπλανήθηκα πολύ, πότε με τις παντόφλες στους διαδρόμους του νοσοκομείου κρατώντας το σταντ του ορού και πότε με τα μποτάκια στην εξοχή κρατώντας το τιμόνι του ποδηλάτου μου.

Θέλησα να γράψω για την περιπλάνηση αυτή, για τις σκέψεις που γέννησε και τις αλλαγές που έφερε στη ζωή μου. Αποτύπωσα τα περιστατικά όπως έγιναν, τους διαλόγους όπως ειπώθηκαν και τους ανθρώπους με τα πραγματικά τους ονόματα. Κι όταν τελείωσα - αφού δεν ήταν μυθιστόρημα - αναρωτήθηκα τι βιβλίο έγραψα. Ο χαρακτηρισμός χρονικό μου φαινόταν πομπώδης και η λέξη μαρτυρία στεγνή.

Ώσπου κάπου διάβασα ότι ο Αριστοτέλης, στην "Ποιητική", ορίζει τη λέξη "περιπέτεια" ως την αλλαγή μιας κατάστασης στην αντίθετή της. Τότε, μέσα από συνειρμούς και αναμνήσεις, "είδα" τον εαυτό μου στο τρομακτικό δάσος της αρρώστιας να προσπαθεί να συντηρήσει μια φωτιά κι αυτούς που μ' αγαπούν να της προσθέτουν προσανάμματα για να φουντώσει, να διώξει το φόβο και το σκοτάδι και να φωτίσει μερικές απλές, αλλά πολύ παρηγορητικές αλήθειες. Και κατάλαβα ότι, με τη βοήθειά τους, ξεκινώντας από μια αρρώστια κατέληξα να νιώθω ακριβώς το αντίθετο - πιο υγιής και συντροφευμένη από ποτέ. Έτσι, κάτω από τον τίτλο του βιβλίου σημείωσα: μια αληθινή περιπέτεια. Αφού ο Αριστοτέλης συμφωνεί, ποια είμαι εγώ που θα διαφωνήσω;"

http://www.biblionet.gr/book/176698

Κατεβάστε το ποτήρι...

Oι φοιτητές παρακολουθούσαν με μεγάλο ενδιαφέρον το μάθημα για τη διαχείριση του άγχους, όταν ο καθηγητής έπιασε ένα ποτήρι και το
σήκωσε ψηλά. Όλοι φαντάστηκαν ότι θα έκανε τη γνωστή ερώτηση: «Είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο;».

Αντ' αυτού, με ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπό, ρώτησε: «Πόσο βαρύ είναι αυτό το ποτήρι με το νερό;»
Οι απαντήσεις που έδωσαν οι φοιτητές κυμάνθηκαν από 200 μέχρι 600 γραμμάρια.

Όμως ο καθηγητής διαφώνησε:
Το απόλυτο βάρος δεν έχει σημασία. Εξαρτάται από το πόση ώρα κρατάω το ποτήρι. Αν το κρατάω ψηλά για ένα λεπτό, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
Αν το κρατήσω έτσι για μια ώρα, θα αρχίσει να πονάει το χέρι μου. Αν το κρατήσω για μια μέρα, το χέρι μου θα μουδιάσει και θα παραλύσει. Σε κάθε περίπτωση, το βάρος του ποτηριού δεν αλλάζει, αλλάόσο περισσότερο το κρατώ τόσο βαρύτερο γίνεται.
Και συνέχισε ο καθηγητής:
Το στρες, οι ανησυχίες και τα προβλήματα της ζωής είναι σαν το ποτήρι του νερού. Αν τα σκεφτείτε τα για λίγο, δεν πειράζει. Αν τα σκέφτεστε για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, θα αρχίσουν να σας πληγώνουν. Και αν σας προβληματίζουν όλη την ημέρα, στο τέλος θα σας παραλύσουν και θα νιώσετε ανίκανοι να κάνετε οτιδήποτε.
Είναι σημαντικό να θυμόσαστε να χαλαρώνετε και να διώχνετε το στρες.
Μην κουβαλάτε τα προβλήματα μαζί σας μέχρι το βράδυ, ακόμα και τη νύχτα.

Μη ξεχνάτε να κατεβάζετε το ποτήρι

Το σώμα φωνάζει αυτό... που σωπαίνει το στόμα

 

 

Ασκήσεις αυτοεκτίμησης

Σύμφωνα με τους ειδικούς η έλλειψη αυτοεκτίμησης δεν μας αφήνει να αγαπήσουμε τη ζωή και τους άλλους. Κι αυτό γιατί όταν δεν εκτιμάμε τον εαυτό μας δεν τον αγαπάμε. Τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν τον φροντίζουμε, δεν τον συγχωρούμε, δεν του αναγνωρίζουμε το δικαίωμα να εκφράζεται ελεύθερα και να λέει αυτό που νιώθει. Πώς όμως μπορούμε να αγαπήσουμε τον εαυτό μας; Μια καλή αρχή είναι αναζητώντας τους παράγοντες εκείνους που μπλοκάρουν την αυτοεκτίμησή μας και την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Οι τρεις ασκήσεις που ακολουθούν θα σε βοηθήσουν πολύ.

Άσκηση Πρώτη -Βρες τι σε εμποδίζει να εξελιχθείς. Σε ένα χαρτί γράψε τις παρακάτω φράσεις και συμπλήρωσέ τις. 1. Αν θέλω να είμαι πιο ευτυχισμένος χρειάζεται να…. 2. Αν αποδεχτώ τους φόβους μου, θα γίνω πιο… 3. Το να είμαι υπεύθυνος για τον εαυτό μου σημαίνει…. Να απαντάς αυθόρμητα στις ερωτήσεις, χωρίς πολλή σκέψη. Οι πρώτες λέξεις που σου έρχονται στο μυαλό είναι και οι πιο αληθινές γιατί πηγάζουν κατευθείαν από το υποσυνείδητο χωρίς να περνάνε από το φίλτρο της λογικής σου. Κάνε καθημερινά την ίδια άσκηση για μια εβδομάδα γιατί η επανάληψη βοηθάει το υποσυνείδητο να αντιμετωπίσει οτιδήποτε βρίσκει «ενοχλητικό» με αποτέλεσμα να βάζει τα άσχημα «κάτω από το χαλί».

Άσκηση Δεύτερη -Σε ένα χαρτί γράψε τους φόβους σου και τα απραγματοποίητα όνειρά σου. 1. Αποδέχομαι τον κίνδυνο της αποτυχίας 2. Εκφράζω τον αληθινό μου εαυτό. 3. Μπορώ να λέω «όχι» χωρίς να γίνομαι επιθετικός. 4. Κάνω αυτό που νομίζω σωστό χωρίς να δικαιολογούμαι στον εαυτό μου και στους άλλους. Η καθημερινή επανάληψη των παραπάνω φράσεων θα σε βοηθήσει να αγαπήσεις τον εαυτό σου, να δείξεις εμπιστοσύνη στους άλλους και να νιώσεις τι είναι αυτό που χρειάζεσαι πραγματικά στη ζωή.

Άσκηση Τρίτη -Υπάρχουν φορές που δεν νιώθουμε καλά χωρίς να ξέρουμε τι ακριβώς μας φταίει. Όμως σύμφωνα με τους ειδικούς πίσω από ένα συναίσθημα που μας κάνει να νιώθουμε άσχημα, κρύβεται μια σκέψη ή μια συμπεριφορά που δεν μπορούμε να εντοπίσουμε. Αν κάθε φορά που νιώθεις δυσάρεστα κάνεις την ακόλουθη άσκηση θα βρεις τον λόγο που νιώθεις έτσι και θα μπορέσεις να τον αντιμετωπίσεις. - Προσπάθησε να εντοπίσεις τη δυσάρεστη σκέψη που κρύβεται πίσω από το συναίσθημά σου. - Σημείωσέ την σε ένα χαρτί ή μοιράσου την με ένα αγαπημένο σου πρόσωπο - Αφού εντοπίσεις τη σκέψη που έκανες τοποθέτησέ τη «στο μικροσκόπιο» και κάνε τις ακόλουθες ερωτήσεις:
1. Είμαι σίγουρος ότι η συγκεκριμένη σκέψη έχει βάση; Είναι αληθινή; Κι αν ναι, τι αποδείξεις έχεις γι αυτό;
2. Πώς με κάνει να αισθάνομαι η σκέψη αυτή; (γράψε με λεπτομέρεια κάθε συναίσθημά που νιώθεις)
3. Πώς θα ένιωθα αν δεν υπήρχε αυτή η σκέψη; (φαντάσου πως δεν υπάρχει αυτή η σκέψη πια, και αντικατάστησέ την με μια ευχάριστη. Πώς νιώθεις τώρα; Πόσο άλλαξε η διάθεσή σου;



πηγή:  ΑNIMA
 

Ευαισθησία: πλεονέκτημα ή μειονέκτημα, δύναμη ή αδυναμία;

 

 

 

 

 

 

       

           

Όνειρα σε φόντο...

 

Σύμβολα που μιλούν στη δική τους απόκρυφη γλώσσα, σκέψεις επιβίωσης απαλλαγμένες από τον κώδικα του φαίνεσθαι...

 

Από τη Μένη Κουτσοσίμου, Μεταδιδάκτωρα Ιατρικής σε θέματα Αξιολόγησης Ποιότητας Παρεχόμενων Υπηρεσιών στο χώρο της Υγείας

‘Είναι διγαμία να αγαπάς και να ονειρεύεσαι’, είχε πει ο Ελύτης.
Πώς να διακυβεύεται άραγε η ηθική της ύπαρξής μας; Μήπως όλη αυτή η νυχτερινή εγρήγορση αποτελεί προέκταση της πραγματικότητάς μας, που δεν είναι κατά το πλείστον αρεστή; Αν συμβαίνει τελικά αυτό και τα όνειρά μας είναι πραγματικά, μήπως αυτό που ζούμε στην καθημερινότητά μας να είναι το πλασματικό;
«Εάν είχα έναν κόσμο δικό μου, το καθετί δεν θα είχε νόημα. Τίποτα δεν θα ήταν όπως είναι, γιατί το καθετί θα ήταν ό,τι δεν είναι. Και αντιθέτως, ό,τι είναι σοφό, δεν θα ήταν. Βλέπεις;»! Και καταλήγει η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, ‘είμαι πραγματική. Αν δεν ήμουν πραγματική, δε θα ήμουν σε θέση να κλαίω…’
Όνειρα και πραγματικότητα, σύμμαχοι ή εχθροί στο ίδιο έργο;… Ας υποθέσουμε ότι η πραγματικότητα που κινούμαστε είναι μια διαδικασία που εσωκλείει τη συνείδησή μας. Όλα προσδιορίζονται από ένα πλέγμα επιλογών, συνειδητών και ασυνείδητων. Η εμπειρία των επιλογών μας μεταφέρεται στις πράξεις μας, στην κρίση μας, στη μνήμη μας, στο ασυνείδητο. Η συνείδηση ποτέ δεν έρχεται πριν το γεγονός, μόνο μετά. Μπροστά σ’ αυτή την προσέγγιση, έχουμε ήδη απορρίψει τα όνειρα επειδή τελειώνουν όταν ξυπνάμε. Προς αυτή την κατεύθυνση, είναι καθοριστικό το γεγονός ότι δεν θυμόμαστε πολλά από όσα μας συντροφεύουν όταν κοιμόμαστε, συγκριτικά πάντα με την κατάσταση εγρήγορσης.
Σε αντίθεση λοιπόν με τον πραγματικό κόσμο, υποθέτουμε ότι τα όνειρα είναι απλά ‘εκεί’ και ότι δεν έχουμε ρόλο στην εμφάνισή τους. Κι αν πρόκειται για δύο διαφορετικούς κόσμους που συνυπάρχουν ή αλληλοσυγκρούονται, η διαπίστωση αυτή φαίνεται πως ακυρώνεται από τον Breton στη φράση του: ‘στην ονειρική λειτουργία δεν βλέπω τίποτα που να μην δανείζεται στοιχεία και μόνο της ζωής που έχει βιωθεί’.
Αν λοιπόν συμφωνήσουμε στο εξής: ό,τι μας απασχολεί την ημέρα, μας απασχολεί και κατά τη διάρκεια του ύπνου μας και νιώσουμε ότι όλο αυτό αποτελεί μία συνεχής πάλη με το νόημα που δίνουμε στη ζωή μας, τότε τα όνειρα για τον Φρανκλ δεν αποκαλύπτουν το πραγματικό, ούτε συμπληρώνουν κομμάτια της ιδιοσυγκρασίας μας, αποτελούν όμως το σηματοδότη στο να μας ενεργοποιήσουν ως προς τον τρόπο που ζούμε τη ζωή μας, ως μια φυσική συνέχεια της εγρήγορσης.
‘Πνίγομαι στη λάσπη. Δεν ξέρω πού είμαι. Ένα ρολόι χτυπάει. Δεν μπορώ να μετρήσω. Προσπαθώ να φωνάξω αλλά δεν έχω φωνή. Τα χέρια μου απλώνονται για να πιάσουν το χέρι κάποιου άλλου – ένα ανθρώπινο χέρι – που όμως χάνεται. Αναρωτιέμαι γιατί βρίσκομαι εδώ, αλλά δεν μπορώ να δώσω απάντηση. Εδώ είναι το πουθενά. Το τίποτα. Αρχίζω να βουλιάζω. Τα ρουθούνια μου γεμίζουν λάσπη. Πνίγομαι – και μετά ξυπνάω’. Κρυμμένα σύμβολα, ανείπωτες επιθυμίες, μυστικά που δεν βρίσκουν διέξοδο λεκτική… κουβάρι. Συγκαλύπτεται ή αποκαλύπτεται το ασυνείδητο;… Λαβύρινθος… το σύνδρομο της τυχαίας συνάντησης με έναν κρυμμένο θησαυρό, στο οποίο τόσοι ονειροπαρμένοι υποκύπτουν. Όλες οι πόρτες πρέπει να παραμείνουν ανοικτές. Οράματα που υποχωρούν για να επανέλθουν δριμύτερα ως κομμάτι της διαίσθησης που δε βρίσκει την είσοδο. ‘Είμαστε φτιαγμένοι από υλικό ονείρων και τη μικρή μας τη ζωή ύπνος την περιζώνει’ (Shakespeare).
Η απάντηση που δίνεται από την επιστήμη δεν μου είναι απόλυτα κατανοητή στο αν πρόκειται για προϊόν του μυαλού μας, στην προσπάθεια να οργανώσουμε τις εμπειρίες και τις αναμνήσεις μας ή στο αν προκύπτει ως βιολογικό υποπροϊόν του ύπνου. Στην ‘ερμηνεία των ονείρων’, τα όνειρα υποδηλώνουν έναν έμμεσο τρόπο εκπλήρωσης των επιθυμιών, κυρίως σεξουαλικής χροιάς αλλά και εκείνων των απαγορευμένων από ηθικούς κώδικες.
Σύμβολα που μιλούν στη δική τους απόκρυφη γλώσσα, σκέψεις επιβίωσης απαλλαγμένες από τον κώδικα του φαίνεσθαι… ο τρόπος για να βοηθήσω εγώ τον εαυτό μου. ‘Τον τελευταίο καιρό βλέπω παράξενα όνειρα… πέφτω στο κενό, δεν ξέρω αν πεθαίνω ή ζω’… Ολόκληρη η διατύπωση ή αποσπασματικά δοσμένη, ανασύρει όλες τις απωθημένες επιθυμίες στην επιφάνεια. Με άλλα λόγια συγκαλύπτει… αλλά και αποκαλύπτει κάτι που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν έχουμε καταφέρει να προσεγγίσουμε σύμφωνα με τον Γιούνγκ… κομμάτια μας που ταξιδεύουν μαζί μας μυστικά… αυτή η γοητεία του παρελθόντος και όσων αγαπήσαμε, που μας τραβάει συνεχώς προς τα πίσω σ’ εκείνες τις κρίσιμες στιγμές που ξαναζεί κανείς ολόκληρη τη ζωή του. Εκείνες τις στιγμές μετά από τις οποίες το αναπόφευκτο συμπέρασμα δεν μπορεί παρά να είναι ότι τίποτα δεν θα είναι ξανά το ίδιο… Ξέροντας όσα ξέρω για το παρελθόν, η ανησυχία μου για το μέλλον είναι τώρα ένα φορτίο που νομίζω ότι δεν αντέχω να κουβαλάω. Θα χαρώ με το φως της ημέρας και με οποιαδήποτε άλλη φωνή πέρα από τη δική μου.
Έτσι εξηγούνται αρκετά από όσα νομίζουμε ότι μας διαφεύγουν ως προς τη ‘γλώσσα’ των ονείρων. Είμαστε προετοιμασμένοι να αλλάξουμε επίπεδο; Όπως αναφέρεται στην ‘Ποιητική’ του Αριστοτέλη, ένα όνειρο χτίζεται σε τέσσερις άξονες: σκηνικό, δράση, κορύφωση – συναισθηματική εκφόρτιση, λύση (ή εμπλοκή). Εικόνες μας μεταφέρουν στο σκηνικό που εμείς οι ίδιοι οργανώνουμε. Εν καιρώ θα έρθουν και οι λέξεις που δεν εκφράζονται. Προδίδονται όλα στο χαρτί. Αυτό που διαφοροποιείται είναι η ένταση που μας δημιουργήθηκε καθώς εκείνο εκτυλίσσονταν. Αλλάζοντας επίπεδο, αλλάζει και η οπτική γωνία που το προσεγγίζουμε, σύμφωνα με την ερμηνεία της ψυχοθεραπεύτριας Faraday. Οι διαβαθμίσεις της ανάλυσης οργανώνονται κυρίως σε τρία επίπεδα:
1ο Επίπεδο: ‘Κοιτώντας προς τα έξω’: ενδέχεται να υπάρχουν αντικειμενικές αλήθειες που μας διαφεύγουν, δεν έχουν γίνει αντιληπτές από το σύστημά μας.
2ο Επίπεδο: ‘Κοιτώντας μέσα από μένα’: ποια είναι η δική μου συμμετοχή σε ό,τι διαδραματίζεται.
3ο Επίπεδο: ‘Κοιτώντας προς τα μέσα’: Τι νιώθω για ό,τι συμβαίνει…
‘Η ζωή της ψυχής όμως δεν απαιτεί χώρο και χρόνο… λειτουργεί μέσα στο δικό της πλαίσιο, χωρίς όρια. Χωρίς εξαναγκασμούς. Χωρίς περιορισμούς. Χωρίς καμία από τις απαιτήσεις της λογικής’ (Γιούνγκ). Η ίδια παλιά ιστορία. Κανείς δεν μπορούσε να δει τους εχθρούς σου, παρά μόνο εσύ ο ίδιος και το μόνο που έβλεπαν οι εχθροί σου ήσουν εσύ…
‘Στην ψυχή σου δε φτάνει κανείς, ούτε δια ξηράς ούτε δια θαλάσσης’ (Κική Δημουλά)… κι εκεί παρεισφύουν τα όνειρα. Κι αναρωτήθηκα: Μετά από τόσα ξεκινήματα, μπορεί να γίνει άλλο ένα; Και ύστερα ξύπνησα και ήταν τώρα.
ΤΩΡΑ. Και το τώρα είναι το μόνο που έχουμε. ΤΩΡΑ – και πάλι τώρα και τίποτε άλλο…

http://psychografimata.com/8199/onira-se-fonto/

Η Μένη Κουτσοσίμου είναι εκτός από εξαιρετική νέα επιστήμονας και ένας υπέροχος άνθρωπος που έχω την ευτυχία  να έχω γνωρίσει μπορείτε να δείτε και άλλα παρόμοια άρθρα της στην ηλεκτρονική διεύθυνση που σας δίνω.
 

Το μυστικό της απλής ζωής

Το μυστικό της απλής ζωής κρύβεται στο να περνάς περισσότερο χρόνο με τους ανθρώπους που αγαπάς. Να κάνεις πράγματα που σε κάνουν ευτυχισμένο. Να ξεφορτωθείς οτιδήποτε περιττό και να ζήσεις μόνο με όσα αξίζουν πραγματικά για σένα. Οι παρακάτω συμβουλές ίσως βοηθήσουν:

Η σύντομη λίσταΓια να ζήσουμε τη ζωή μας με απλότητα χρειάζονται δύο βασικά βήματα.

1. Να διευκρινίσουμε τι είναι πραγματικά σημαντικό για μας.
2. Να πετάξουμε από τη ζωή μας ότι δεν είναι.

Η μακριά λίσταΠολλά κομμάτια της ζωής μας είναι φαινομενικά άχρηστα μέχρι αποδείξεως του εναντίον. Αρκετά από αυτά, μάλιστα, αν «χρησιμοποιηθούν» κατάλληλα μπορεί να αποδειχθούν χρυσάφι. Γι’ αυτό φτιάξαμε την «Μακριά Λίστα» που μπορεί στην αρχή να δείχνει πολύπλοκη ωστόσο είναι πολύτιμη καθώς δεν μπορούμε να αλλάξουμε τις συνήθειές μας με ένα μαγικό ραβδί. Ας δούμε μια-μια τις συμβουλές της λίστας και ας επιχειρήσουμε να τις προσαρμόσουμε στους ρυθμούς της δικής μας ζωής.

1. Φτιάξε το TOP 5 των πραγμάτων που είναι πιο σημαντικά για σένα. Σκέψου ποια είναι τα 5 πράγματα που θέλεις να κάνεις στη ζωή σου και βάλε προτεραιότητες.
2. Αξιολόγησε τις υποχρεώσεις σου. Παρατήρησε προσεκτικά όλες τις δραστηριότητες του 24ώρου σου. Τη δουλειά, το σπίτι, την οικογένεια, τα χόμπι ή τα ενδιαφέροντά σου. Ποια από αυτά σε ευχαριστούν; Ποια βρίσκονται στη λίστα των 5 σημαντικότερων πραγμάτων; Βάλε στην άκρη εκείνα που είναι εκτός λίστας.
3. Αξιολόγησε το χρόνο σου. Πως ξοδεύεις το χρόνο σου κατά τη διάρκεια της μέρας; Γράψε όλα όσα κάνεις καθημερινά και πόσο χρόνο περίπου σου παίρνει το καθένα. Στη συνέχεια, αξιολόγησε αν συμβαδίζουν με τις προτεραιότητές σου. Πέταξε όσα είναι εκτός λίστας και επικεντρώσου στα υπόλοιπα. Και μετά σχεδίασε τη μέρα σου από την αρχή.
4. Απλοποίησε τα καθήκοντά σου. Μια εργάσιμη ημέρα είναι γεμάτη από υποχρεώσεις. Όταν προσπαθούμε να τα προλάβουμε όλα, συχνά χάνουμε τα σημαντικά. Αφιερώσου σε όσα πρέπει να γίνουν άμεσα και άσε τα υπόλοιπα στην άκρη.
5. Απλοποίησε τις δουλειές του σπιτιού. Επειδή δεν είναι δυνατόν να τα προλάβεις όλα, εστίασε στα βασικότερα και βρες τρόπους να ξεφορτωθείς οτιδήποτε άλλο είτε αυτοματοποιώντας κάποιες δουλειές, ζητώντας ή προσλαμβάνοντας βοήθεια.
6. Η τέχνη του να λες «όχι». Με λίγα «όχι» παραπάνω θα είχες λιγότερες υποχρεώσεις. Για σκέψου το.
7. Περιόρισε την –άσκοπη- επικοινωνία. Αν μετρήσουμε το χρόνο που σπαταλάμε σε τηλέφωνα, e-mail, στο facebook και γενικότερα στο Διαδίκτυο, θα εντυπωσιαστούμε. Βάζοντας ένα χρονικό όριο σε όλα αυτά θα εξοικονομήσεις πολύτιμο χρόνο. Κάνε ένα πρόγραμμα και ακολούθησέ το.
8. Αποτοξίνωση από τα ΜΜΕ. Επειδή η τηλεόραση, το ραδιόφωνο, το Ιντερνετ και τα περιοδικά έχουν το ταλέντο να σε εξουσιάζουν, απλά μην τους το επιτρέψεις. Για παράδειγμα, απόλαυσε το αγαπημένο σου τηλεοπτικό πρόγραμμα, αλλά μετά κλείσε την tv ώστε να μην «χαζέψεις» εκπομπές που δεν σε ενδιαφέρουν.
9. Πέταξε τα άχρηστα αντικείμενα. Μπορείς να αφιερώσεις ένα Σαββατοκύριακο για να απαλλαγείς από άχρηστα αντικείμενα αλλά αξίζει τον κόπο. Γέμισε κούτες ή σακούλες απορριμάτων με πράγματα που μπορείς να χαρίσεις στους φτωχούς, να πετάξεις ή να ανακυκλώσεις. Αν δεν έχεις αρκετό χρόνο, κάνε την αρχή με τα μεγάλα αντικείμενα. Θα ανασάνεις με ανακούφιση όταν δεις τον ελεύθερο χώρο που κέρδισες.
10. Οργάνωσε τον υπολογιστή σου. Τα αμέτρητα εικονίδια πάνω στην επιφάνεια εργασίας του υπολογιστή προκαλούν χάος. Χώρισε τα αρχεία σε 2 φακέλους, αυτά που χρησιμοποιείς άμεσα και όλα τα υπόλοιπα.
11. Βάλε όρια στον υπερκαταναλωτισμό σου. Απόλαυσε τα απλά πράγματα στη ζωή και έτσι θα αποτοξινωθείς από το κυνήγι και το άγχος της απόκτησης υλικών αγαθών.
12. Απόλαυσε τους κόπους σου. Τώρα που εξοικονόμησες χρόνο από τις δραστηριότητες που «εξολόθρευσες», αφιέρωσε αυτόν τον χρόνο για τα TOP5 σου, τους ανθρώπους που αγαπάς, τις δραστηριότητες που σε ευχαριστούν.
13. Μείνε μόνος με τον εαυτό σου. Η ησυχία της μοναξιάς βοηθάει να αδειάσουμε το μυαλό μας και να ακούσουμε αυτή την εσωτερική φωνή που μας υπαγορεύει τις πραγματικές μας ανάγκες.
14. Μην βιάζεσαι. Να τρως αργά και να οδηγείς αργά. Όταν τρώμε αργά, απολαμβάνουμε περισότερο τη γεύση, διευκολύνουμε τη λειτουργία της πέψης και χορταίνουμε γρηγορότερα. Οταν οδηγούμε αργά, κινδυνεύουμε λιγότερο, κάνουμε οικονομία στα καύσιμα και παραμένουμε ήρεμοι.
15. Να είσαι ολιγαρκής. Ζω ολιγαρκώς σημαίνει αγοράζω λιγότερα, θέλω λιγότερα και κάνω λιγότερα. Αυτός ο τρόπος ζωής είναι άμεσα συνδεδεμένος με την απλότητα. Μην επηρεάζεσαι από τις διαφημίσεις που μας κάνουν να τα θέλουμε όλα!
16. Ακολούθησε τον μινιμαλισμό. Προσάρμοσε το σπίτι σου στα πρότυπα του μινιμαλισμού. Ενας λιτός χώρος αποπνέει γαλήνη και πρακτικά είναι πιο εύκολος στο καθάρισμα. Κάνε πράξη τον μινιμαλισμό και στους άλλους τομείς της ζωής σου.
17. Δες τι πραγματικά χρειάζεσαι. Αν ο χώρος που ζεις είναι μεγάλος για τις ανάγκες σου, σκέψου το ενδεχόμενο να μείνεις σε μικρότερο σπίτι. Αν το τζιπ που έχεις δεν σου είναι απαραίτητο, άλλαξέ το με ένα μικρότερο αυτοκίνητο που θα εξοικονομεί χώρο, καύσιμα και χρήματα. Είναι σημαντικό να μάθουμε τι είναι «αρκετό» για μας και να το διαχωρίσουμε από αυτά που επιθυμούμε μόνο για πολυτέλεια.
18. Δοκίμασε την υγιεινή ζωή. Ακολούθησε υγιεινή διατροφή και ένα πρόγραμμα άσκησης. Μια σωστή διατροφή προφυλάσσει από μελλοντικά προβλήματα υγείας που θα κάνουν τη ζωή μας δυσκολότερη. Η άσκηση θα σε απαλλάξει από το άγχος που είναι η πηγή των περισσότερων δεινών στη ζωή μας.
19. Ανακάλυψε την απλότητα μέσα σου. Αφιέρωσε λίγο χρόνο για να επικοινωνήσεις με τον εσωτερικό σου εαυτό. Προσευχήσου, κράτα ένα ημερολόγιο ή μίλησε μαζί του.
20. Αποσυμπίεσε το στρες. Μόνο εμείς ξέρουμε τι είναι καλύτερο για εμάς. Βρες έναν τρόπο που απομακρύνει το στρες μετά από μια δύσκολη μέρα.
21. Χωρίς αυτοκίνητο. Περιόρισε τη χρήση του αυτοκινήτου όταν αυτό είναι δυνατό. Περπάτησε, πάρε ένα ποδήλατο ή χρησιμοποίησε μέσα μαζικής μεταφοράς που σου δίνουν χρόνο να σκεφτείς.
22. Βρες έναν τρόπο έκφρασης. Μπορεί να πιστεύεις πως δεν έχεις πολλά ταλέντα, αλλά αν δεν δοκιμάσεις τις ικανότητές σου ποτέ δεν θα μάθεις αν αυτό ισχύει. Βρες κάτι που σε ευχαριστεί και δοκίμασε… Γραφή, ποίηση, χορός, ζωγραφική, μαγειρική, τραγούδι, οτιδήποτε!
23. Έλεγξε το θυμό σου και το στρες. Αν δεν διαχειρίζεσαι το θυμό και το άγχος σου ποτέ η ζωή σας δεν θα γίνει απλή. Πήγαινε μια βόλτα, κάνε μασάζ στον εαυτό σου, άκου τη μουσική που σου αρέσει, μίλησε με έναν φίλο και όταν εξατμιστεί ο θυμός σου, συζήτησε ότι σε απασχολεί.
24. Άφησε χώρο ανάμεσα στις δραστηριότητες. Ακόμα και αν έχεις συνεχόμενα ραντεβού, άφησε ένα μικρό κενό χρόνου για να ηρεμήσεις και να φορτίσεις τις μπαταρίες σου.
25. Βάζε 3 σημαντικούς στόχους την ημέρα. Μην ξεκινάς με μια μακριά λίστα γιατί δεν θα καταφέρεις και πολλά. Μια απλή λίστα με 3 πράγματα που νιώθεις ότι μπορείς να φέρεις εις πέρας, θα σε γεμίσει με ικανοποίηση στο τέλος της μέρας.
26. Μην σταματάς να ρωτάς τον εαυτό σου: Αυτό που κάνω τώρα κάνει τη ζωή μου απλούστερη; Αν η απάντηση είναι όχι, ξανασκέψου το.

από: MoodHackers Team
αναρτήθηκε  από ΑΝΙΜΑ

Τ. Λειβαδίτης

Ναι αγαπημένη μου, εμείς γι' αυτά τα λίγα κι απλά πράγματα πολεμάμε.

Για να μπορούμε να' χουμε μια πόρτα, ένα άστρο, ένα σκαμνί, ένα χαρούμενο δρόμο το πρωί, ένα ήρεμο όνειρο το βράδυ.

Για να έχουμε έναν έρωτα που να μην μας τον λερώνουν, ένα τραγούδι που να μπορούμε να τραγουδάμε.

Όμως αυτοί σπάνε τις πόρτες μας, πατάνε πάνω στον έρωτά μας.

Πριν πούμε το τραγούδι μας, μας σκοτώνουν.

Μας φοβούνται και μας σκοτώνουν.

Φοβούνται τον ουρανό που κοιτάζουμε, φοβούνται το πεζούλι που ακουμπάμε, φοβούνται το αδράχτι της μητέρας μας και το αλφαβητάρι του παιδιού μας, φοβούνται τα χέρια σου που ξέρουν να αγκαλιάζουν τόσο τρυφερά και να μοχθούν αντρίκια. 

Φοβούνται τα λόγια που λέμε οι δυο μας με φωνή χαμηλωμένη, φοβούνται τα λόγια που θα λέμε αύριο όλοι μαζί.

Μας φοβούνται, αγάπη μου, και όταν μας σκοτώνουν νεκρούς μας φοβούνται πιο πολύ.

Τ. Λειβαδίτης

 

Μια πόλη μαγική

...είναι η πόλη που γεννήθηκα και έζησα τα πρώτα χρόνια της ζωής μου,

η πόλη που λάμπει σαν πολύτιμο πετράδι μέσα στο χρόνο,

η πόλη της δημοκρατίας, της ιστορίας, των φιλοσόφων, των ποιητών, 

των μουσικών, των ανθρώπων που τη λάτρεψαν, τη τραγούδησαν, 

την ύμνησαν με  κάθε τρόπο

η δική μας πόλη, η Αθήνα!

Άρωμα Χριστουγέννων ...

         ..και κάπου εδώ τελειώνουν οι διακοπές των Χριστουγέννων με ότι αυτό συνεπάγεται
για τον καθένα ξεχωριστά. Καλούμαστε να επιστρέψουμε στην καθημερινότητα.
Κάνοντας λοιπόν τον απολογισμό των φετινών γιορτών μπορώ με απόλυτη ειλικρίνεια
να ομολογήσω ότι κατόρθωσα να περάσω πολύ καλά. Και χρησιμοποιώ το κατόρθωσα
γιατί στην αρχή των διακοπών τα αρχικά μηνύματα ήταν απαισιόδοξα, λίγο η ένταση,
η συσσωρευμένη κούραση, η απογοήτευση για πολλούς και διάφορους λόγους...,
πίστευα ότι θα μπορούσαν να επηρεάσουν αρνητικά τις φετινές διακοπές. Τελικά τα
πράγματα εξελίχθηκαν εντελώς αντίθετα από ότι φανταζόμουν και οι ημέρες κύλησαν πολύ
γρήγορα αλλά και με πολλές ευχάριστες στιγμές. Στις ευχάριστες στιγμές θα αναφέρω μια
σύντομη απόδραση στη φύση, μια θεατρική παράσταση, μια βόλτα στο κέντρο της λατρεμένης
μου Αθήνας, ζεστές οικογενειακές στιγμές στα σπίτια των δικών μας ανθρώπων και στο δικό
μας, μα πάνω από όλα οι ξέγνοιαστες ώρες και η χαρά της επικοινωνίας με αγαπημένους φίλους
που είχαμε καιρό να βρεθούμε και να τα πούμε. Στιγμές απόλυτης χαλάρωσης και εκτόνωσης
που τόσο είχαμε ανάγκη όλοι μας, στιγμές χαράς και ζεστασιάς που πραγματικά μας τόνωσαν και
μας δίνουν δύναμη για να συνεχίσουμε από εδώ και πέρα τη σχολική χρονιά έτσι ώστε να μη
νιώθουμε τόσο δύσκολη την επιστροφή στην καθημερινότητα ( σας ευχαριστώ όλους τόσο
πολύ). Τα φετινά Χριστούγεννα δεν είχα τη δυνατότητα να προσφέρω ακριβά δώρα - συμβολικά
κυρίως χειροποίητα - ούτε να βρεθώ σε πολυτελή μαγαζιά, ούτε να σχεδιάσω μια ολογοήμερη
απόδραση όπως τα προηγούμενα χρόνια , παρόλα αυτά πέρασα πάρα πολύ ωραία. Έδωσα και
πήρα πολλή αγάπη και χαρά και διασκέδασα την κάθε στιγμή τόσο που τώρα που τέλειωσαν οι
φετινές διακοπές νιώθω  πλήρης και ικανοποιημένη και επίσης νιώθω να πλανάται στον αέρα
αυτό το ...γλυκό άρωμα των Χριστουγέννων.

Καλή Χρονιά σε όλους με την ευχή να επενδύσουμε στις ανθρώπινες σχέσεις περισσότερο
αυτή τη χρονιά και να έχουμε κοντά μας αληθινούς φίλους.