Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

Το νόημα της απλότητας - Γιάννης Ρίτσος






    Για μια φίλη που με έμαθε ποιο είναι το νόημα της απλότητας 
και με μύησε στον υπέροχο κόσμο της - αυτόν της ποίησης-
      σε ευχαριστώ...
                                      

Πίσω από απλά πράγματα

κρύβομαι, για να με βρείτε

αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα
πράγματα,
θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το
χέρι μου,
θα σμίξουν τα χνάρια των
χεριών μας.

Κυριακή 27 Μαΐου 2012

Το δικό μου μουσικό κανάλι



   
   
                     Μεταβείτε στην παρακάτω διεύθυνση και θα μοιραστείτε μαζί μου 
                            ένα μικρό ταξίδι στον υπέροχο κόσμο της μουσικής
                                      http://www.youtube.com/user/karilena1966

Σάββατο 26 Μαΐου 2012

Το νόημα της ζωής σε πέντε φράσεις!



Πολλοί δεν αντιλαμβάνονται  μέχρι το τέλος της ζωής τους ότι η ευτυχία είναι μια επιλογή...

Δημοσίευση 23/01/2012 10:00

Φιλόσοφος της ζωής, μια ξεχωριστή γυναίκα που έχει γυρίσει όλο τον κόσμο η Bronnie Ware. Μέσα από τις συζητήσεις της με ηλικιωμένους σε οίκους ευγηρίας μας λέει για ποια πράγματα κυρίως μετάνιωσαν αυτοί οι άνθρωποι ένα βήμα πριν το θάνατο.

H Bronnie Ware είχε μια δίψα για τη ζωή από τη στιγμή που γεννήθηκε. Σαν παιδί, ήταν το μαύρο πρόβατο της οικογένειας καθώς είχε αποκτήσει μια διαφορετική αντίληψη για τη ζωή.
Η επαγγελματική της ζωή ανάστατη, νομαδική, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Από καλλιεργητής λαχανικών στη Μέση Ανατολή, μπαργούμαν σε τροπικά νησιά…διευθύντρια τράπεζας.
Η Bronnie δεν φοβήθηκε ποτέ τις αλλαγές, βρήκε το δρόμο της αυτόν της φιλοσοφίας όπου κάθε άνθρωπος εάν κάνει ευχάριστα πράγματα τότε βρίσκει την πραγματική γαλήνη μέσα του, όπως λέει η ίδια.
Παραμένει ευγενής χωρίς να χάνει την πίστη της προς τον συνάνθρωπο μοιράζοντας τις εμπειρίες της μαζί μας.
Για αρκετά χρόνια εργάστηκε σε οίκους ευγηρίας. Ήταν ο τελευταίος σταθμός των ανθρώπων λίγο πριν το θάνατο. Όπως λέει μοιραζόταν πολλά μαζί τους τις τελευταίες εβδομάδες της ζωής τους.
Η Bronnie θεωρεί ότι οι άνθρωποι ωριμάζουν όταν έρχονται αντιμέτωποι με το θάνατο. Αρνητικά συναισθήματα κυριεύουν τον περισσότερο κόσμο φόβος, θυμός, τύψεις ωστόσο κάθε άνθρωπος προσπαθεί να βρει τη γαλήνη λίγο πριν φύγει από τη ζωή.
Συνομιλώντας μαζί τους πέντε είναι τα κύρια πράγματα για τα οποία λυπόντουσαν και μας τα παρουσιάζει.

1. Μακάρι να είχα το θάρρος να ζήσω τη ζωή μου όπως ήθελα και όχι όπως μου επέβαλαν

Αυτό το λένε οι περισσότεροι άνθρωποι όταν συνειδητοποιούν ότι η ζωή τους έχει σχεδόν τελειώσει και κοιτούν στο παρελθόν είναι εύκολο να δουν πόσα όνειρα έμειναν ανεκπλήρωτα. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν εκπλήρωσαν ούτε τα μισά από όσα είχαν ονειρευτεί.

Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν να προσπαθήσετε να εκπληρώσετε μερικά από τα όνειρά σας στην πορεία. Από τη στιγμή που αρρωστήσεις είναι πολύ αργά. Η υγεία φέρνει μια ελευθερία που πολύ λίγοι συνειδητοποιούν, έως ότου έρθει ο καιρός και την χάνουν.

2. Μακάρι να μην εργαζόμουν τόσο σκληρά

Αυτό το λένε κυρίως άνδρες ασθενείς. Είναι όλοι αυτοί που δεν πρόλαβαν να χαρούν τα παιδιά τους, δεν κατάφεραν να τα πάρουν μια αγκαλιά, να τα μεγαλώσουν, να χαρούν την εφηβεία τους. Είναι όλοι αυτοί που δεν έψαξαν αγάπη από το σύντροφό τους.

Η Bronnie από την πλευρά της μας συμβουλεύει να απλοποιήσουμε τον τρόπο ζωής μας κάνοντας συνειδητές επιλογές στην πορεία. Δημιουργώντας περισσότερο χώρο στη ζωή σας, γίνεστε πιο ευτυχισμένοι και πιο ανοικτοί σε νέες ευκαιρίες.

3. Μακάρι να είχα το θάρρος να εκφράσω τα συναισθήματά μου

Πολλοί άνθρωποι δεν εκφράζουν τα συναισθήματά τους, προκειμένου να διατηρήσουν ισορροπίες με τους άλλους. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να είμαστε μέτριοι ως οντότητες. Υπάρχουν πολλές ασθένειες που σχετίζονται με την πικρία και τη δυσαρέσκεια.

Δεν μπορούμε να ελέγξουμε τις αντιδράσεις των άλλων. Ωστόσο όταν αλλάζετε τον τρόπο επικοινωνίας μιλώντας ειλικρινά, θα θέσετε τις σχέσεις σε ένα εντελώς νέο και υγιές επίπεδο.

4. Μακάρι να είχα διατηρήσει επαφή με τους φίλους μου

Συχνά δεν συνειδητοποιούμε τα πραγματικά οφέλη της φιλίας. Ο πολυάσχολος τρόπος ζωής φθείρει τη φιλία. Αυτό όμως που μένει στο τέλος είναι αυτό γιΆ αυτό διαφυλάξετε την ως κόρη οφθαλμού.

5. Μακάρι να είχα αφήσει τον εαυτό μου να είναι πιο ευτυχισμένος

Πολλοί δεν είχαν αντιληφθεί μέχρι το τέλος της ζωής τους ότι η ευτυχία είναι μια επιλογή. Είχαν μείνει κολλημένοι σε παλιά πρότυπα και συνήθειες. Ο φόβος της αλλαγής τους έκανε να προσποιούνται ακόμα και στον ίδιο τους το εαυτό.

Πηγή: psycheandlife.gr

Θέληση





 Ψάχνοντας στα συρτάρια του γραφείου μου βρήκα ένα όμορφο τετράδιο με κάποιες σημειώσεις πολύ ενδιαφέρουσες, σκέφτηκα λοιπόν να τις μοιραστώ μαζί σας...                                

Όπου βρίσκομαι καλλιεργώ τη σκέψη ότι με βοηθά να αποκτήσω ισχυρή θέληση και θα την αποκτήσω.

Η θέλησή μου είναι χαλύβδινη. Είναι πιο ισχυρή από τις παλιές μου κακές συνήθειες, τα πάθη και τις κληρονομικές διαθέσεις.

Έχω τη θέληση και τη δύναμη να απαλλαγώ από τα ελαττώματα μου και να αποκτήσω ψυχικές και πνευματικές αρετές, που θα με κάνουν καλύτερη σαν άνθρωπο και υγιές κύτταρο της κοινωνίας.

Με την απόφασή μου αυτή, να μιμηθώ θετικά πρότυπα ανθρώπων, η θέλησή μου ισχυροποιείται και εξουδετερώνει όλες τις αρνητικές προδιαθέσεις και τις αντικαθιστά με ισχυρές πνευματικές δυνάμεις.

Έχω τη δύναμη και την θέληση να είμαι και να εκδηλώνω σε κάθε περιβάλλον τιμιότητα, δύναμη, ευφυΐα, δικαιοσύνη, αγάπη, σύνεση και υπομονή.

Ακονίζω τη διάκρισή μου, για να μπορώ να εκλέγω κάθε φορά το ορθότερο, που είναι να γίνει.

Κανένας φόβος, δισταγμός ή οκνηρία δεν με επηρεάζει πλέον.

Ότι αναλαμβάνω το φέρνω σε αίσιο τέλος!





Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

Παιδεία και Κρίση, Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνάτιου


Βαρυσήμαντη ομιλία, με θέμα «Παιδεία και Κρίση», εκφώνησε στη Σχολή Γεωπονικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, σε εκδήλωση για την συμπλήρωση 10 ετών λειτουργίας του Τμήματος, κατά την οποία πραγματοποιήθηκε η τελετή αναγόρευσης του Καθηγητού κ. Κωνσταντίνου Βαμβακά σε Επίτιμο Διδάκτορα του Τμήματος. Στην εκδήλωση ο κ. Ιγνάτιος εκπροσώπησε τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο.
Ο Σεβασμιώτατος, παίρνοντας αφορμή από την Ευαγγελική παραβολή του καλού Σπορέως, σημείωσε ότι σήμερα στην πατρίδα μας «Σε καιρό σοδειάς βρισκόμαστε πλέον κι εμείς... από σπορά στο μυαλό και τις καρδιές νέων ανθρώπων, που όλοι μας, ο καθένας μέσα από τον δικό του ρόλο, πραγματοποιήσαμε. Σπορά παιδείας, αξιών, προτύπων και οραμάτων...».

Αναφερόμενος στην απογοητευτική καρποφορία αυτής της σποράς επεσήμανε «το μέγα αρχικό λάθος: Το λάθος της επιλογής του σπόρου και του τρόπου της σποράς... Η κοινωνία σήμερα είναι μάρτυρας της Παιδείας που την έθρεψε...»

Στη συνέχεια χαρακτήρισε την Παιδεία «Μοναδική ελπίδα, αλλά και πανίσχυρο όπλο αληθινής αντίστασης. Αυτός είναι ο σπόρος, που καθορίζει τους καρπούς της κάθε γενιάς... Και ενώ ο κάθε λογικός άνθρωπος, πριν σπείρει, φροντίζει να μάθει, ο κάθε σπόρος, τί φυτό θα του δώσει, εμείς, την κρίσιμη στιγμή της σποράς, θεωρήσαμε περιττή την ερώτηση, «τί ανθρώπους θέλουμε να διαμορφώσουμε;»

Ακολούθως περιέγραψε την παθογένεια της σύγχρονης Ελληνικής Παιδείας: «Όταν επί τρεις δεκαετίες αλλάζαμε και ξαναλλάζαμε τα συστήματα και επιτρέπαμε, οι χώροι της σπουδής να μεταβάλλονται σε αρένες κομματικών προγυμνασμάτων, ούτε χρόνος, ούτε δυνάμεις περίσσεψαν για μια σοβαρή συζήτηση γύρω από το τί λειτούργησε στο παρελθόν, με τί διδάγματα, θετικά και αρνητικά μάς προίκισε μια ιστορία τριών χιλιάδων χρόνων, τί καθορίζει την ταυτότητά μας, τί νοηματοδοτεί τη ζωή μας, πώς θα μάθουμε να συνυπάρχουμε, να συνεργαζόμαστε, να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον... εμείς ήμασταν που αποθεώσαμε την μετριότητα, στιγματίσαμε τη διαδικασία ανεύρεσης των εξαιρετικών προσόντων και αδιαφορήσαμε για διαδικασίες ενεργοποίησης δεξιοτήτων, επενδύοντας μόνο στη μνήμη και στην απίστευτα βαρετή αναπαραγωγή γνώσεων, αμφίβολης κιόλας ποιότητας.

Αναγνωρίζουμε την ανάγκη αυτοκριτικής και διόρθωσης των κακώς κειμένων, εμείς όμως ήμασταν που αρνηθήκαμε να μετρηθούμε με ένα μέτρο σταθερό, μια κλίμακα αξιών και επιδόσεων, ένα σύστημα αξιολόγησης, μετατρέποντας σε υπέρτατο κριτή έναν καχεκτικό και βολεμένο εαυτό. Λυπούμαστε, που τόσο εύκολα υποκύψαμε στον καταναλωτισμό, εμείς όμως ήμασταν, που αποκλείσαμε από τους χώρους της σπουδής τη χαρά της πρωτοβουλίας και της δημιουργίας.

Μάς πανικοβάλλει μια νεολαία, που δεν ξέρει να εκτιμά, που έμαθε μόνο να αγχώνεται, χωρίς να απολαμβάνει το ταξίδι για την Ιθάκη της γνώσης, μια νεολαία βέβαιη, πως μια καλή γνωριμία είναι το καλύτερο διδακτορικό,  εμείς όμως ήμασταν που δαιμονοποιήσαμε τη λέξη «όρια» και τη λέξη «σεβασμός», κληρονομώντας στην επόμενη γενιά την ισόβια εφηβική μας ανωριμότητα να θέλουμε τα πάντα, τώρα και  δωρεάν, και από κόστος και από κόπο. Το κάθε εμπόδιο στο «θέλω» μας έγινε εχθρός, που έπρεπε να εξολοθρευτεί...»

Στο σημείο αυτό επεσήμανε τον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει ο Δάσκαλος για την ανατροπή της κατάστασης, αρκεί να επιλέξει τον δρόμο της θυσίας: «Πίσω από κάθε αληθινή πρόοδο του κόσμου, σε κάθε επίπεδο, κοινωνικό, επιστημονικό, πνευματικό, κρύβεται μια θυσία.

Αυτό το ξέρουν, όλοι όσοι έθεσαν το εαυτό τους στη υπηρεσία ενός μεγάλου σκοπού. Αυτό ισχύει και για το κάθε εκπαιδευτικό σύστημα. Πίσω από τις υποδομές, τα κονδύλια, τους σχεδιασμούς και τις ρυθμίσεις, πίσω από κάθε εκπαιδευτική, μορφωτική και ευρύτερα, πνευματική σοδειά, κρύβεται το πρότυπο και η θυσία ενός δασκάλου. Και θάνατος για ένα δάσκαλο δεν είναι να πέσει ματωμένος στο δρόμο για τους μαθητές του - αν και δεν είναι λίγα και αυτά τα περιστατικά μέσα στην ιστορία - Θάνατος για τον δάσκαλο είναι να κάνει το μυαλό και την καρδιά του γέφυρα, που πάνω του θα πατήσει ο μαθητής του για να γευτεί ένα καλύτερο κόσμο...

Θάνατος για το δάσκαλο είναι το ξεπέρασμα της μονοτονίας, αλλά και της δίψας του για εξουσία και ανέλιξη, πάση θυσία. Θάνατος για το δάσκαλο είναι να ξέρει να παραμερίσει, δίνοντας αρχοντικά και περήφανα τη θέση του στους νεώτερους που βγήκαν απ΄ τα χέρια του. Θάνατος για τον δάσκαλο είναι να μην πάψει ποτέ να είναι μαθητής των μαθητών του...»

Και κατέληξε ως εξής: «Σήμερα, στη δική μας πράξη, στη δική μας υπέρβαση, στη δική μας θυσία, θεμελιώνεται το μέλλον. Εσείς κι εγώ και όλοι μας αποφασίζουμε σήμερα αν οι ζωές μας θα γίνουν στέρεες γέφυρες να περάσει πάνω από την άβυσσο η πιο ταλαντούχα, η πιο προικισμένη, η πιο ελπιδοφόρα γενιά της ιστορίας μας. Η γενιά των σημερινών θρανίων και των σημερινών αμφιθεάτρων. Και θα περάσει!»

Lara Fabian - Mario Frangoulis "All Alone Am I-Live"





                               Μοναδική εκτέλεση του κομματιού " Μη τον ρωτάς τον 
                                ουρανό "με Μάριο Φραγκούλη και τη Lara Fabian.
                                                          Aπλά υποκλίνομαι.

Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι!




                 
                                 Μάνος Χατζηδάκης - Φλέρυ Νταντωνάκη 
                       Αγαπημένο τραγούδι και έξοχη ερμηνεία

Για όσους ονειρεύονται ακόμα...







ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ.

ΜΟΥΣΙΚΗ ΥΠΟΚΡΟΥΣΗ : ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖHΔΑΚHΣ 

"ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ"

Χρόνια σου πολλά Ανδρέα!




                        Χρόνια σου πολλά, καλά, δημιουργικά, ευτυχισμένα με πολλές επιτυχίες
                        υγεία, χαρά και πρόοδο. Να έχεις πάντα σύνεση, μέτρο και να συνεχίζεις
                        να έχεις δίπλα σου σωστούς ανθρώπους!

Τετάρτη 23 Μαΐου 2012

Mπορώ να αλλάξω τον εαυτό μου.

Κάποτε πίστευα ότι είναι δυνατόν να βοηθήσω και να αλλάξω τους άλλους....

 
 .... κατάλαβα όμως  πόσο δύσκολο είναι να αλλάξω τους  γύρω μου, παρατηρώντας
πόσο δύσκολο είναι να αλλάξω τον εαυτό μου, δηλ. τις κακές συνήθειες, την παθητικοτήτα, την απαισιοδοξία και ότι άλλο κρίνω ως αρνητικό. Μοιάζει με ένα τεράστιο αγώνα, μια εσωτερική πάλη
με πολλά σκαμπανεβάσματα, ήττες και νίκες, χειμώνες και καλοκαίρια. Το θέμα είναι να μην σταματά κανείς αυτόν τον αγώνα, να μην απογοητεύεται και να σηκώνεται μετά από τα λάθη του. Πιστεύω ότι στο τέλος μπορώ να τα καταφέρω.

Τρίτη 22 Μαΐου 2012

Oι κερασιές θα ανθίσουν και φέτος...





Αξίζει να δείτε το βίντεο που μου έφτιαξε η Πόλα συνδυάζοντας
ανθισμένες κερασιές και Ιαπωνική ποίηση
ΕΙΝΑΙ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ!

                                            http://www.youtube.com/watch?v=ivw7BjYs4gc

Αν ήμουν παιδί - Ευστράτιος Παπάνης





Αν ήμουν παιδί, η πλάση, τόσο για χάρη μου θα λιγόστευε, που στο βαρύ συρτάρι με τους μαιάνδρους, τα ρούχα και τα ολογράμματα, ακέραια και ατόφια, θα δραπέτευε, για να την ξετυλίξω. Και της ευτυχίας προσκυνητές οι στιγμές οι ασήμαντες θα συναθροίζονταν - λάφυρα πρωτόφερτα - στη μνήμη μου ανεξάλειπτα το πεπρωμένο να μου αποτυπώσουν. Ο χρόνος ο αλχημιστής, σύμμαχος τότε, συμπολεμιστής πιστός και γενναιόδωρος τις διορίες του θα εξακόντιζε στη θλίψη, στον καημό και στην οδύνη, να μη συνθλίψουν τη χαρά, την προσμονή, την ικεσία. Η πανδαισία της οικουμένης της αφανέρωτης το χαμόγελο της μητέρας μου θα ντυνότανε, στίγμα πριν γίνει αδυσώπητο κι αλύγιστο και θάνατος.
Κατοπτρική η θάλασσα, κι η κλίνη μου στο λίκνισμά της, θα απεικόνιζε του Θεού την επιδοκιμασία. Αν ήμουν παιδί, κάθε παιχνίδι μια λέξη απρόφερτη θα μου ψιθύριζε και ζώα του μύθου με πάθη ανθρώπινα στα όνειρά μου θα φωτοβολούσαν. Και τʼ αντικείμενα - θυμίαμα στην ορμή -, το σχήμα, το χρώμα, το άγγιγμα, τις μελωδίες τους για χάρη μου θα κρυφοτραγουδούσαν.
Αν ήμουν παιδί, στις τολμηρές πορείες μου εξάντες άγγελοι θα συνοδοιπορούσαν. Το σύμπαν θα διαστελλότανε σε κάθε μου κίνηση και το αιώνιο θα μεθούσε στο αβέβαιο βήμα. 

Και ξωτικά αόρατα και άυλα, ίχνη ψηφιδωτά και στέρεα στο χώμα των ταξιδιών μου θα σμιλεύανε, την επιστροφή την ανέφελη και την υπήνεμη να μου εγγυηθούνε.
Αν ήμουν παιδί, οι ίσκιοι στο ταβάνι και οι φόβοι μου, στο φως του καντηλιού χορεύοντας, την παραμυθία στην αγκαλιά του ύπνου και του νανουρίσματος θα δέονταν και θα εκλιπαρούσαν. Και τα νοήματα, κληροδοτήματα αφτιασίδωτα, αγνά, αληθινά και καθαγιασμένα. Αν ήμουν παιδί, τα πρόσωπα των προσφιλών σφραγίδες της λατρείας και της αγάπης τα αντίθετα, εφιάλτης, που ήξερα πως γρήγορα θα περάσει.
Αν ήμουν παιδί, τους παραστάτες της ζωής μου θα ξανάβλεπα, τα ακριβά τα «σʼ αγαπώ», τα σπάνια, που λησμόνησα ή ντράπηκα να πω, να τους ομολογήσω.
Αν ήμουν παιδί, σʼ ανθρώπους επηρμένους, δοκησίσοφους δε θα καταδεχόμουν να μιλήσω, σαν τώρα, που η μωρία και η φαυλότητα μʼ έσπρωξε στο ταπεινό και το ελάχιστο τη σοφία να ξανααναζητήσω.
* Ο Ευστράτιος Παπάνης είναι επίκουρος καθηγητής Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου.

Κυριακή 20 Μαΐου 2012

Μην αφήσεις ότι άρχισες...





(φωτογραφία Μαρία Τσακωνιάτη)
Ο περίπατος"
μνήμη Άρη Κωνσταντινίδη
Βάδιζα κατά μήκος της ακτής
μια βαριά συννεφιά σκέπαζε τον ουρανό
τα κύματα γκρίζα κι ανατριχιαστικά
κύματα γκρίζα σκάζαν στην παραλία
μια δύναμη μ᾿ έσπρωχνε να κάνω στροφή
ν᾿ αρχίσω να περπατάω πάνω στα κύματα
μαύρες γάτες περπατούσαν πάνω στα γκρίζα
κύματα
και η ψυχή μου ήταν νεκρή.

Όμως ξαφνικά ένας ήλιος έσκισε τα
σύννεφα.
η θάλασσα έγινε πάλι γαλάζια
ζωντάνεψε πάλι η ψυχή μου

κι εξακολούθησα τον περίπατό μου.
Μίλτος Σαχτούρης
"Έκτοτε" (1996)

Χρόνια πολλά, χρόνια πολλά μας μπαμπά!





      Μεγάλη γιορτή σήμερα γιορτάζει η μισή Ελλάδα και στο δικό μας σπίτι πάντα η μέρα αυτή είναι 
      λαμπρή. Γλυκά, λουλούδια, δώρα, τηλέφωνα, συγγενείς, φίλοι, είναι τριπλή γιορτή  του μπαμπά,  
      μισή δική μου ( Καριλένα για όσους δεν το ξέρουν) και της γιαγιάς Ελένης, που  υπάρχει πάντα  
      μέσα  στην καρδιά μας. Όπως καταλαβαίνετε είναι συνδυασμένη με πολλές καλές στιγμές και 
      αναμνήσεις, όπως ...τότε που ήμουν έγκυος και περιμέναμε μήπως γεννήσω 21 του μήνα. Μέρα 
      χαράς  και ευχών και σήμερα και ας είμαστε όλοι κάπως.Οι γιορτές δεν αλλάζουν ούτε θα πρέπει 
      να μας παρασύρει η " περιρρέουσα "ατμόσφαιρα. Χρόνια μας πολλά σε όλους τους    
      εορταζόμενους, χρόνια καλά με ανθρώπους που μας αγαπούν και μας νοιάζονται, χρόνια 
      δημιουργικά, κόντρα στο ρεύμα και στις αντίξοες συνθήκες, χρόνια ευτυχισμένα γιατί η ευτυχία 
      είναι δίπλα μας στην κάθε στιγμή της ζωής μας,  που μπορούμε να  την απολαμβάνουμε.Χρόνια 
      πολλά στον Κώστα, στον Κωνσταντίνο, στην Κωνσταντίνα - Ντίνα,  στην Ελένη μας , στη Λένα  
      μας, στη Μαριαλένα, τους στέλνουμε  όλη την αγάπη μας! 



Η Νάξος των ονείρων μας...




        Μια από τις πρώτες μου προσπάθειες για κατασκευή βίντεο, συγχωρέστε με για τα λάθη
       απλά ήθελα να συνδέσω αγαπημένα μου μέρη,  εικόνες, αναμνήσεις με λατρεμένη μουσική 
       και κάποιες σκέψεις...Οι φωτογραφίες είναι όλες έργα της ξαδέλφης μου που την ευχαριστώ
       θερμά  για την παραχώρηση. Απλά πιστεύω ότι η Νάξος είναι ένα νησί που πρέπει κανείς να 
       επισκεφθεί.
       

Κάτι πολύ ωραίο που διάβασα πρόσφατα.





   Η αγάπη και η διαχείριση της αγάπης μεταξύ άλλων είναι και μια τέχνη, που χρειάζεται να την διδαχθεί   ο άνθρωπος, όπως χρειάζεται να διδαχθεί την τέχνη της ζωής γενικότερα.




Το κακό που κάνουν οι άλλοι σε εμάς αφ'ενός μας επηρεάζει μόνο εξωτερικά, αφ'ετέρου μας δίνει την ευκαιρία να ενεργοποιήσουμε και να πραγματώσουμε εσωτερικές δυνάμεις και δυνατότητες για να το αντιμετωπίσουμε. Η  πεποίθηση που είναι κυρίαρχη στην εποχή μας, οτι η ζωή χωρίς δυσκολίες είναι η καλύτερη, είναι απόλυτα απατηλή. Οι δυσκολίες χαλυβδώνουν τον άνθρωπο και φέρνουν στην επιφάνεια ανεκτίμητους κρυμμένους θησαυρούς δυνατοτήτων και χαρισμάτων...


(από το τελευταίο βιβλίο του π. Φιλόθεου Φάρου, Η διαχείριση της αγάπης, εκδ.Αρμός)

Τέτοια μέρα πριν ένα χρόνο....


Τέτοια μέρα πριν ένα χρόνο...όλοι στο σπίτι αναμέναμε την μεγάλη ημέρα της έναρξης των εξετάσεων. Αγωνία, άγχος, νευρικότητα και ένταση πρώτα ο υποψήφιος γιός μου και μετά εγώ και όλοι μαζί. Θυμάμαι σαν τώρα τους δυό μας στο τραπέζι του σαλονιού, να του λέω, να μου λέει, ιδέες, θέματα της επικαιρότητας, τα πιο εύκολα, τα πιο απρόβλεπτα, τις τελευταίες μου συμβουλές σαν μάνα, σαν εκπαιδευτικός, σαν σαν...Τώρα μετά από ένα χρόνο τα θυμάμαι και κάνοντας την αυτοκριτική μου σκέφτομαι μήπως έκανα λάθη, μήπως υπερβολές, μήπως τον φόρτωνα συναισθηματικά με τις δικές μου προσδοκίες, μήπως μπέρδευα τους ρόλους της μάνας και της εκπαιδευτικού, μήπως, μήπως; Για ένα είμαι σίγουρη, ότι έλεγα ή έκανα το υποκινούσε η αγάπη μου και η επιθυμία μου να έχει ένα καλύτερο μέλλον. Ποιο όμως είναι το καλύτερο για τον γιό μου και κάθε παιδί ; Ο χρόνος θα το δείξει.Γιατί εμείς μπορεί να σκεφτόμαστε, να επιθυμούμε, να σχεδιάζουμε και να προγραμματίζουμε σαν γονείς αλλά στο τέλος άλλα να πραγματοποιούνται για το καλό των παιδιών μας. Στις αγαπημένες μου φίλες μου που αύριο τα παιδιά τους δίνουν αυτό έχω να πω μαζί με τις ολόθερμες ευχές μου,για καλή επιτυχία, ας γίνουν πραγματικότητα τα όνειρα των παιδιών μας !  Καλή επιτυχία και στους μαθητές μου και σε όλα τα παιδιά!




Σάββατο 19 Μαΐου 2012

Μια αγκαλιά μπορεί να σώσει μια ζωή...






Δίδυμα κορίτσια,η Brielle και η Kyrie, γεννήθηκαν 12 εβδομάδες πριν από την κανονική ημερομηνία γέννησής τους.Χρειάζονταν εντατική φροντίδα, και τοποθετήθηκαν σε χωριστά επωαστήρια.
Η Kyrie άρχισε να κερδίσει βάρος και η υγεία της σταθεροποιήθηκε. Αλλά η Brielle, γεννήθηκε μόλις 2 κιλά, είχε αναπνευστικά προβλήματα, καρδιακά προβλήματα και άλλες επιπλοκές. Δεν αναμενόταν να ζήσει.
 
Η Νοσοκόμα  έκανε ό, τι μπορούσε να κάνει για την υγεία της Brielle καλύτερα, αλλά τίποτα δεν μπόρεσε να την βοηθήσει . Χωρίς να ξέρουν τι να κάνουν, η νοσοκόμα πήγε ενάντια στους κανόνες του νοσοκομείου και αποφάσισε να τοποθετήσει τα δύο βρέφη στην ίδια θερμοκοιτίδα.

Άφησε τα δίδυμα κορίτσια για ύπνο και όταν επέστρεψε βρήκε ένα θέαμα που δεν μπορούσε να πιστέψει. Κάλεσε όλες τις νοσοκόμες και τους γιατρούς και είδαν αυτό ... (αναφέρονται σε αυτήν την εικόνα).

Η Brielle πήρε αγκαλιά την αδελφή της, Kyrie είχε βαλει το μικρο χεράκι της πάνω στην αδελφή της για να την υποστηρίξει!Από εκείνη τη στιγμή, η αναπνοή της Brielle και ο καρδιακός της ρυθμός είχαν σταθεροποιηθεί και η υγεία της επανήλθε στα κανονικά.

Από τότε, αποφάσισαν να διατηρηθούν και τα δύο μωρά μαζί, γιατί όταν ήταν μαζί κράτησαν ο ένας τον άλλο στη ζωή ...
 

Δημιουργίες χαρούμενα βραχιολάκια Μάρτιος 2012


Τα λάτρεψα ...

















                                                              και ασφαλώς τα χάρισα!

Πόλα μου σε ευχαριστώ για όλα ...

Ο Τσάρλι Τσάπλιν για το νόημα της ζωής
Διαβάστε την ομιλία που έδωσε ο Τσάρλι Τσάπλιν στα 70στά γενέθλιά του, μία ομιλία για το νόημα της ζωής.
Ο Τσάπλιν όταν άρχισε να αγαπά τον εαυτό του ανακάλυψε την αυθεντικότητα, την κατανόηση, την ωριμότητα, την αλήθεια, την ειλικρίνεια, την αυταγάπη, την απλότητα, την πληρότητα, την αυτοεκτίμηση και τη σοφία της καρδιάς.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου, πραγματικά, μπόρεσα να καταλάβω ότι ο συναισθηματικός πόνος και η θλίψη απλώς με προειδοποιούσαν να μη ζω ενάντια στην αλήθεια της ζωής μου. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ. 

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου, πραγματικά, κατάλαβα σε πόσο δύσκολη θέση ερχόταν κάποιος, όταν του επέβαλα τις επιθυμίες μου. Και όταν μάλιστα δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή και ούτε ήταν έτοιμος ο άνθρωπός, ακόμα και αν αυτός ήμουν εγώ. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου, πραγματικά, έπαψα να λαχταρώ μια άλλη ζωή και έβλεπα γύρω μου ότι τα πάντα μού έλεγαν να μεγαλώσω. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ. 

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου, πραγματικά, κατάλαβα ότι σε κάθε περίσταση ήμουν στο κατάλληλο μέρος και πάντα στην κατάλληλη στιγμή. Αυτό με έκανε να γαληνέψω. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΛΗΘΕΙΑ. 

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να στερούμαι τον ελεύθερο μου χρόνο και να κάνω μεγαλόπνοα σχέδια για το μέλλον. Σήμερα κάνω μόνο ό,τι μου αρέσει και με γεμίζει χαρά, ό,τι αγαπώ και κάνει την καρδιά μου να γελά. Με το δικό μου τρόπο και με τους δικούς μου ρυθμούς. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου, πραγματικά, απελευθερώθηκα από ό,τι δεν ήταν υγιεινό για μένα. Από φαγητά, άτομα, πράγματα, καταστάσεις και οτιδήποτε με απομάκρυνε από τον εαυτό μου. Παλαιά αυτό το έλεγα «υγιή εγωισμό». Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΥΤΑΓΑΠΗ. 

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου, πραγματικά, έπαψα να έχω πάντα δίκιο. Έτσι έσφαλα πολύ λιγότερο. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΠΛΟΤΗΤΑ. 

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου, πραγματικά, αρνήθηκα να συνεχίσω να ζω στο παρελθόν μου και να ανησυχώ για το μέλλον μου. Τώρα ζω κάθε μέρα την κάθε στιγμή που ξέρω ότι ΟΛΑ συμβαίνουν. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ. 

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου, πραγματικά, κατάλαβα ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε τις αντιπαραθέσεις, τις συγκρούσεις και οποιαδήποτε προβλήματα αντιμετωπίζουμε με τον εαυτό μας ή με τους άλλους. Αυτό το λέμε ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ. 

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου, πραγματικά, συνειδητοποίησα ότι οι σκέψεις μου με έκαναν ένα άτομο μίζερο και άρρωστο. Όταν επικαλέστηκα τη δύναμη της καρδιάς μου, η λογική μού βρήκε ένα πολύτιμο σύμμαχο. Σήμερα αυτό το λέωΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ.

Χριστουγεννιάτικα δώρα


Πιστεύω ότι το δώρο που προσφέρεις από καρδιάς έχει μεγάλη αξία, δείτε κάποια από 
αυτά που χάρισα σε αγαπημένους μου. Λιτά αλλά με πολλή  αγάπη...





























Δημιουργίες Χριστούγεννα - 2011



     Η δημιουργικότητα  μέσα από την τέχνη εκφράζει την ανάγκη μου για εκτόνωση
και ψυχική γαλήνη και μου δημιουργεί μια ανεξήγητη πληρότητα. 


χριστουγεννιάτικο στεφάνι για το παζάρι του σχολείου




κρεμαστά στολίδια από φύλλα χαλκού





                                       τα κεράκια μου δώρακι στη μαμά και μπαμπά, θυμίζουν 
                                                            λίγο χίλιες και μια νύχτες



                                                       τα καραβάκια μου φορτωμένα με ....


όνειρα.....


                                                                       ελπίδες....


                                                                  προσδοκίες....


                                                            και  επιθυμίες...για το 2012!
                                                                 

                                                       στολίδι Αγ. Βασίλης με μαγνητάκι





Ήλιος ο πρώτος, Οδυσσέα Ελύτη




Στα χτήματα βαδίσαμε όλη μέρα
Με τις γυναίκες τους ήλιους τα σκυλιά μας
Παίξαμε τραγουδήσαμε ήπιαμε νερό
Φρέσκο καθώς ξεπήδαγε από τους αιώνες                                                          

Το απομεσήμερο για μια στιγμή καθήσαμε
Και κοιταχτήκαμε βαθιά μέσα στα μάτια.
Μια πεταλούδα πέταξε απ΄ τα στήθια μας
Ήτανε πιο λευκή
Απ΄ το μικρό λευκό κλαδί της άκρης των ονείρων μας
Ξέραμε πως δεν ήταν να σβηστεί ποτές
Πως δε θυμότανε καθόλου τι σκουλήκια έσερνε.

Το βράδυ ανάψαμε φωτιά
Και τραγουδούσαμε γύρω τριγύρω:

Φωτιά ωραία φωτιά μη λυπηθείς τα κούτσουρα
Φωτιά ωραία φωτιά μη φτάσεις ως τη στάχτη
Φωτιά ωραία φωτιά καίγε μας
                                             λέγε μας τη ζωή.

Εμείς τη λέμε τη ζωή την πιάνουμε απ΄ τα χέρια
Κοιτάζουμε τα μάτια της που μας ξανακοιτάζουν
Κι αν είναι αυτό που μας μεθάει μαγνήτης, το γνωρίζουμε
Κι αν είναι αυτό που μας πονάει κακό, τόχουμε νιώσει
Εμείς τη λέμε τη ζωή, πηγαίνουμε μπροστά                                                                 
και χαιρετούμε τα πουλιά της που μισεύουνε.    
    
                                         


 Το γλυπτό της φωτογραφίας είναι έργο μαθητριών μου ,στο βιωματικό μάθημα που κάναμε στα πλαίσια της διπλωματικής μου εργασίας, τις ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου και τους εύχομαι καλή επιτυχία στις Πανελλήνιες και καλή τύχη στη ζωή τους.


Γιατί βαθιά μου δόξασα...


                   


    Γιατί βαθιά μου δόξασα και πίστεψα τη γη
      και στη φυγή δεν άπλωσα τα μυστικά φτερά 
    μα ολάκερον ερίζωσα το νου μου στη σιγή,
           να που και πάλι αναπηδά στη δίψα μου η πηγή,
        πηγή ζωής, χορευτική πηγή, πηγή χαρά μου...

     Γιατί ποτέ δε λόγιασα το πότε και το πως,
             μα εβύθισα τη σκέψη μου μέσα στην πάσα ώρα,
               σα μέσα της να κρύβονταν ο αμέτρητος σκοπός,
                     να τώρα που, ή καλοκαιριά τριγύρα μου είτε μπόρα,
                          λάμπ' η στιγμή ολοστρόγγυλη στο νου μου σαν οπώρα,
                              βρέχει απ' τα βάθη τ' ουρανού και μέσα μου ο καρπός!...

                        Γιατί δεν είπα "εδώ η ζωή αρχίζει, εδώ τελειώνει..."
                         μα "αν ειν' η μέρα βροχερή, σέρνει πιο πλούσιο φως...
            μα κι ο σεισμός βαθύτερη τη χτίση θεμελιώνει,
                                τι ο ζωντανός παλμός της γης που πλάθει είναι κρυφός..."
                   να που, ο,τι στάθη εφήμερο, σα σύγνεφο αναλιώνει,
               να που κι ο μέγας Θάνατος μου γένηκε αδελφός!...

                                                                                                Άγγελος Σικελιανός